Süheyla

 Güven duygusu birçok insanın sıkıntı çektiği ve artık kimseye karşı hissetmediği belki yitirdiği bir duygu olarak modern (ki aslında post-modern) dünyanın sorunlarından biri. İnsanlar, bazen yanlış anlaşılmadan, bazen de tırnak içinde patavatsızlıktan dolayı gelen insan yaralanmalarında yaşar ve bundan derin güvensizlik hissi duyar. Bu duyuyu içselleştirir ve genelleştirir, artık kimseye güvenmediğini, insanların kendini zor durumda bıraktığını söyleyip durur. Aslında önemli olan bir noktayı kaçırmamak gerekir, güvensizlik duygusu sadece karşı taraf onu suistimal ettiği için değil, kendi hakkında mahremiyet olması gereken ya da söylenildiğinde yanlış anlaşılacak bilgi aktarımını, yani o istimali (kullanmayı) ortaya çıkaran temel hareketin kendinden geldiğini unutmamalıdır. Güçlü bağlar kurmak, kendine bile teşhir etmemen gereken konuları rahatça anlatmak değildir. İnsanın birden fazla dostu, dertleştiği kişiler olabilir ve tabiidir. Bağ kurmak başkadır, zararı engellemek ya da emn...

  Aynı fikirde olmadığını insanlarla bir arada olmak bir süre sonra senin fikirlerinin onlara entegre olmasına sebebiyet verir. Kendini yetiştirmek için farklı fikirlerle iletişimde olabilirsin fakat onlarla yatıp kalkmak bazı normal olmayanları normalleştirmeye dönüşüyor. Çoğu zaman bu dönüşümü ilerleme olarak gören dindarlar, daha az dindar olmaya ve artık kendi düşüncelerinin yaşantısal gerçekliğini kaybetmeye başlıyorlar ve yeni az dindarlıklarının daha doğru olduğuna inanıyor. Sosyal yaşantının dünyadarlığı hapsine istemeden de olsa giriyor ve istememe daha sonra "kendi kararım" olarak değişime uğruyor.  Doğrunun ne olduğuna kesin karar vermek, doğrunun en büyük düşmanıdır. İnsan, herkes yapıyorsa ben de yapmalıyım ya da ( sorunlu olan ) onlar daha fazlasını yapıyor ben hala dindarlığıma sahip çıkıyorum" a doğru gidiyor. Yolunu kaybetmiş dindar, önce muhafazakar oluyor, sonra radikal oluyor ve en sonunda kendini öyle bir yerde buluyor ki dindarlığı kitleler içinde e...