Dindarların Kaybolması Hakkında

 

Aynı fikirde olmadığını insanlarla bir arada olmak bir süre sonra senin fikirlerinin onlara entegre olmasına sebebiyet verir. Kendini yetiştirmek için farklı fikirlerle iletişimde olabilirsin fakat onlarla yatıp kalkmak bazı normal olmayanları normalleştirmeye dönüşüyor. Çoğu zaman bu dönüşümü ilerleme olarak gören dindarlar, daha az dindar olmaya ve artık kendi düşüncelerinin yaşantısal gerçekliğini kaybetmeye başlıyorlar ve yeni az dindarlıklarının daha doğru olduğuna inanıyor. Sosyal yaşantının dünyadarlığı hapsine istemeden de olsa giriyor ve istememe daha sonra "kendi kararım" olarak değişime uğruyor.

 Doğrunun ne olduğuna kesin karar vermek, doğrunun en büyük düşmanıdır. İnsan, herkes yapıyorsa ben de yapmalıyım ya da ( sorunlu olan ) onlar daha fazlasını yapıyor ben hala dindarlığıma sahip çıkıyorum" a doğru gidiyor. Yolunu kaybetmiş dindar, önce muhafazakar oluyor, sonra radikal oluyor ve en sonunda kendini öyle bir yerde buluyor ki dindarlığı kitleler içinde eriyip gidiyor. Maneviyat yoksunluğu, öncesinden aldığı eğitim ve ilerlemeyi geriletip duruşu olmayan, her tarafı kabul ettiğini iddia eden yapısal bozukluklar şeklinde kendini gösteriyor. 

Kimsenin elinde dindarlık ölçer, maneviyat ölçer yok. Ben söylemlerimi bu düşünceleri süreç içinde yaşayıp günün sonunda dini yaşantısından vazgeçen, somut örnekler üzerinden yapıyorum. Herkesin ölçütü kendi vicdanıdır. Vicdanından emin olanlar yine somut olarak vicdansızca davranışlar sergiler.

Dindarlığa sahip çıkmak tüm nefisler için önemlidir. Kaybedilen dindarlık, zehirli bir canavarı ortaya çıkarabilir.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Toplumsal Normsuzlukların Medyada Yanlış Sunumu ve Kanaat Önderlerinin Sorumluluğu

 Kanaat önderi yetisine sahip olmayan insanlar endüstri toplumunda bu statüye gelişleri ve teşhir edilmemesi gereken olayları coşkulu kalabalıkların önüne atma yanlışlığını, doğru gibi sergiliyorlar. Halklar, cımbızla çekilmiş ve önü arkası belli olmayan olayları bu duygusal coşkunlukla karşılayıp, sonrasında hiçbir şey olmamış gibi hayatlarına devam ediyorlar. Toplum önünde sergilenen taciz, tecavüz ve öldürme gibi normsuzlukları adalet arayışı adı altında detaylandırarak, zihin ve duygu algılarını bunları görmeye karşı normalleştiriyorlar. Eleştirerek ve bağırarak kitlelerin önüne attıkları bu normsuz gerçeklikleri yapılabilir hale getiriyorlar. Patolojik sıkıntısı olan bazı insanlara, yapılan bu ahlaksızlık ve insani olmayan suçları işlemelerine imkan sağlıyor; belki yol gösteriyorlar. Birilerini suçlamak, anarşik ortam oluşturmak ve payına düşen sorumluluğu almamak gibi pek çok sorunu da ortaya çıkarıyor. Topluma ümitsizlik aşılayıp, en ufak toplumsal kalkınmaya katılmayarak, s...
Devamı

Birbirini Besleyen Kaoslar

 Kendini kalabalık içerisinde kaybeden, duygularının ve aklının fikirler ve onları aktarma biçimi ile şekillendiğini fark edemeyen ceset yığınlarına dönüştük. Kalabalık içinde herkesin bol gürültü ile konuştuğu, susmanın önem yitirdiği, dünyaya ayak uydurmaya yemin etmiş amipler gibi etrafta dolaşıyoruz. Sesi gür çıkanların (hele de eli yüzü düzgünse) ne dediğine aldırış etmeden peşinden koşuyoruz. Sakince düşünmeye, fikirleri etraflıca takip etmeye vakit ayırmayıp hızlı kararlılarımızı ellerimiz çatlayana kadar alkışlıyoruz. Herkes dağılıp, gürültü azalınca, ipi salınmış kimlik bunalımı içinde savruluyor, yine gürültü kopsun da bir başıma kalmayayım, bana sorumluluk yüklenmesin, kendimle yüzleşmeyeyim diye kırk takla atıyoruz. İnsanları şahlandırıp hevesimizi aldıktan sonra aslında sıradan oluşu ile eleştirip bir kenara atıyoruz. Samimiyetsizlikten kızarmayan yüzlerimiz, istediğimiz olamayınca öfkeden siyahlıyor. İnsanların ne dedikleri ile değil, bizi sıkıyor mu, sorumluluk yüklü...
Devamı

Emniyet Hissi

 Güven duygusu birçok insanın sıkıntı çektiği ve artık kimseye karşı hissetmediği belki yitirdiği bir duygu olarak modern (ki aslında post-modern) dünyanın sorunlarından biri. İnsanlar, bazen yanlış anlaşılmadan, bazen de tırnak içinde patavatsızlıktan dolayı gelen insan yaralanmalarında yaşar ve bundan derin güvensizlik hissi duyar. Bu duyuyu içselleştirir ve genelleştirir, artık kimseye güvenmediğini, insanların kendini zor durumda bıraktığını söyleyip durur. Aslında önemli olan bir noktayı kaçırmamak gerekir, güvensizlik duygusu sadece karşı taraf onu suistimal ettiği için değil, kendi hakkında mahremiyet olması gereken ya da söylenildiğinde yanlış anlaşılacak bilgi aktarımını, yani o istimali (kullanmayı) ortaya çıkaran temel hareketin kendinden geldiğini unutmamalıdır. Güçlü bağlar kurmak, kendine bile teşhir etmemen gereken konuları rahatça anlatmak değildir. İnsanın birden fazla dostu, dertleştiği kişiler olabilir ve tabiidir. Bağ kurmak başkadır, zararı engellemek ya da emn...
Devamı